Hallo Belgie? Misschien wat minder navelstaren, want daarbuiten gebeuren revolutionaire dingen! Misschien heb ik het gemist, maar heeft de populaire media in Vlaanderen iets bericht over de laatste gebeurtenissen in Egypte? Egypte is bezig de wereldkaart te hertekenen! Het is een hete zomer in Umm al Dunya - de Moeder van de Wereld. Goed, even een update:
De SCAF, de Militaire Raad die momenteel Egypte bestuurt, verliest steeds meer aan populariteit onder het volk, en zeker onder de activisten. De SCAF wordt ervan beschuldigd de revolutie te verlammen en verandering tegen te gaan. Inderdaad, een half jaar na de hoogdagen van de revolutie is er nog geen gerechtigheid geschied. Om de gemoederen een beetje te bedaren, herdacht de SCAF vorige week dinsdag de martelaren van tien families. Wat met de andere 900 families? Enkelen daarvan kwamen naar de plaats van het evenement in Agouza om hun ongenoegen te uiten en werden hardhandig verwijderd. Daarop trokken ze naar Tahrir, waar de politie hen molesteerde. Honderden activisten vervoegden de families en beslisten Tahrir opnieuw te bezetten.
Op ongeveer hetzelfde moment werden in de stad Suez de politieagenten die ervan waren beschuldigd protesters te hebben vermoord, vrijgesproken. De inwoners van Suez kwamen massaal op straat om hun woede te ventileren.
De betoging van vrijdag 8 juli onder de naam ‘herleving van de revolutie’ was al lang aangekondigd. Door de twee bovenstaande gebeurtenissen trok de betoging heel veel volk. Honderdduizenden mensen – er wordt gesproken van 800.000 – kwamen samen op de pleinen van de grote steden in Egypte. Hun belangsrijkste eisen waren:
- Een snelle en transparante berechtiging van de verantwoordelijken van de doden tijdens de revolutie en van de corrupte leiders van het Mubarak-regime
- Het ontslag van alle ministers uit het oude regime
- Een einde aan de berechtiging van burgers voor militaire tribunalen (er zouden zo al duizenden burgers veroordeeld zijn de voorbije maanden, vaak omwille van hun deelname aan vakbondsacties en betogingen of omwille van hun kritiek op de SCAF)
- Het effectief optrekken van het minimumloon tot 730 EG (in plaats van 350), dat is ongeveer 90 euro
Bijna alle politieke partijen en middenveldorganisaties gaven hun steun aan de demonstraties, zij het de Moslimbroeders niet met volle overtuiging. Zij riepen hun leden op om om 17 uur al naar huis te gaan. Tijdens de vorige grote betoging in mei hadden de Moslimbroeders opgeroepen voor een boycot, en dat was hen niet in dank afgenomen door de arbeidersklasse. Het was dus duidelijk dat hun deelname nu het resultaat was van oppurtuniteitsdenken, en niet vanuit een revolutionaire visie. Met hun halve deelname hebben ze opnieuw aan credibiliteit verloren, zowel bij de eigen jongeren als bij het brede publiek. Mensen maken nu grapjes over de geloofwaardigheid van de Moslimbroeders, in de vorm van een parodie op de welgekende revolutionaire spreuk: “Thawra hetta al nasr. Thawra hetta al 3asr.” (Revolutie tot de overwinning. Revolutie tot het namiddaggebed.)
De Eerste Minister Essam el Sharaf gaf diezelfde vrijdag nog een speech, die omwille van zijn vaagheid resulteerde in nog meer woede bij de betogers. Eigenlijk zei hij gewoon dat de eisen van de betogers zullen worden bekeken. Geen wonder dat er over het hele land werd opgeroepen tot meer sit-inns! Als een daad van burgerlijke ongehoorzaamheid werd Tahrir bezet, alsook het administratieve hart van Egypte, het Mugamma gebouw op Tahrir. Activisten zagen dit als een nieuwe vreedzame tactiek om gehoord te worden. In Suez dreigden de betogers er zelfs mee het Suezkanaal af te sluiten.
Vandaag kwam er een officiele reactie op deze gebeurtenissen door generaal Fengary van de SCAF. Met een dreigende wijsvinger spoorde hij “eerlijke” burgers aan om de oproerkraaiers te verjagen. In een echte Mubarak stijl criminaliseerde hij de betogers: “Elkeen die de nationale eenheid in het gedrang brengt, is een gevaar voor de staat en zal worden aangepakt.” Uiteraard heeft dit alleen maar olie op het vuur gegooid en staat Tahrir ondertussen in lichterlaaie – figuurlijk voorlopig.
De revolutie is heter dan ooit! Het is nu of nooit. Het is geschiedschrijving of mythe. Het is het hertekenen van de internationale kaarten of het is een escalering van het imperialistische terrorisme.
En ondertussen in Vlaanderen ... zucht, pathetisch! Een koude zomer. Mijn blik en mijn hoop zijn in elk geval in het vurige hart van de strijd, in Egypte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten